İnsanoğlu doyumsuzdur. Bu gün kazanacağı üç beş kuruş için kendisi dahil insanlığın geleceğini tehlikeye atmaktan hiç çekinmez.
Biraz geçmişe giderek böyle bir olayı anlatmaya çalışayım. Yıl 2007. Gerçek bir çevre gönüllüsü olan Gökçebağlı hemşerimiz Hüseyin Gül aradı ve bir sorunu benimle paylaşmak istediğini belirtti. Ofiste olduğumu, gelebileceğini belirttim. Zaman zaman çevre ve doğal denge konusundaki eksiklikleri ve yanlışlıkları bana iletiyor, ben de bunları haberleştirerek kamuoyunun ve yetkililerin dikkatine sunuyorum.
Aynı zamanda uzun yıllardan beri Avcılar ve Atıcılar Derneği Başkanı olan Gül, kısa bir süre sonra geldi. Hoş beş faslının ardından derdini anlatmaya başladı.
⁃ Biliyorsun, balıklar yumurtlamak için Botan Çayı’ndan daha sıcak olan küçük derelere giderler. Uyanık bazı kişiler, Botan Çayı’ndan Zorava Çayı’na giden balıkları beton künklerden kurdukları basit bir tuzakla yakalıyorlar. Avlanma yasağı olmasına rağmen, zahmetsiz bir şekilde her gün irili ufaklı bir tona yakın balık topluyorlar. Dikkat et yakalıyorlar demiyorum, o kadar zahmetsiz bir şekilde oluyor ki topluyorlar diyorum. “Gidelim, sende gör” dedi. Ama dikkat edelim. Bizi görürlerse, anacımızı bilirlerse zarar verebilirler, dedi.
Patlayıcı, elektrik akımı ve zehirli maddelerle balık avlamayı duymuştuk. Ancak beton künkelerle tuzak kurulmasını ilk defa duyuyordum. Tuzak, günümüzde Ilısu Barajı ve Hidro Elektrik Santrali’nin göl alanı içerisinde kalan Sağlarca Köyü’nde kurulmuş.
Bize bir zarar gelir mi, gelmez mi konusunda birkaç dakikalık bir değerlendirme sonunda gitmeye karar verdik. Bu konuyu sürdüreceğiz.
