Gerek günlük hayatımızda ve gerekse iş yaşamımızda bir kişi ya da bir kurumu tamamen kötü veya tamamen çok iyi görmek, mümkün değildir. Kişiler ve kurumlar ne kadar iyi işler yapıyor olsalar da zaman zaman yanlış işler yapabiliyorlar. Aynı şekilde kişi ve kurumlar ne kadar yanlış işler yapıyor olsalar da zaman zaman doğru işler yaparlar.
Bozuk saat bile günde iki defa zamanı doğru gösterir. Bu nedenle kişi ve kurumları topyekun değil de olaylara göre değerlendirmek daha faydalı olur. Örneğin üniversitemizde çok parlak bir akademik öğretim yapıldığı yönünde bir kanaate sahip değilim. Ertesi gün yapılacak bir çalıştayda protokol konuşmalarında il dışında olan bir ilin valisi beyan ediliyorsa, bu yetmezmiş gibi aynı ilin Tarım ve Orman il Müdürü konuşmacı olarak gösterildikleri halde gelmiyorlarsa bu bir haberdir.
Çok derin araştırmak gerekmiyor. Bu vali varsayalım yurt dışına çıkacağını söylememiş veya çok ani bir şekilde çıkmak zorunda kalmış olsun ki araştırdım söz konusu Vali Bitlis Valisi günler öncesinden umre ibadetini yapmak üzere yurt dışına çıkmış yerine vali yardımcısı veya en azından il müdürünü göndermez mi?
Dikkatinizi çekerim söz konusu kişi bir vali ve çalıştayda ki bir oturum değil, protokol konuşmasını yapacak. Bunu bir köy okulu yaparsa belki hoş karşılanabilir. Ama bir üniversitenin yapmış olması gerçekten üzücüdür. Üniversitenin gıda mühendisliği bölümünde öğrencilere mevzuata göre gıda ürünlerinin nasıl paketlenmesi gerektiği anlatılırken ve bu kapsamda ambalajlı her ürünün üzerinde bilgilendirici etiket olmasının zorunlu olduğu anlatılırken kendilerinin uymaması tam anlamıyla nasih vele yantasih durumu yani nasihat verir, ama kendisi uymaz. Böyle bir durum elbette eleştiri konusu yapılır.
Ancak aynı şekilde yıllar sonra da olsa tıp fakültesi dekanlığının işin ehli bir kişiye insan sağlığı alanında uzmana teslim edilmesi de hatadan dönülmüş olması nedeniyle de haber yapılır ve hatta hatadan dönülmüş olması nedeniyle de takdir bile edilir. Özetle eğriye eğri, doğruya doğru.
