Eşitliğin; Eşitler Arasında Olması, Gerekmez mi:Eşitliğin; Eşitler Arasında Olması, Gerekmez mi:
-Yürütülen ücret politikasında, sen şimdi kalkıp; alttakini üsttekiyle eşitliyeceğim dersen, haksızlık etmiş olursun. -Zira; nasıl her malın evsafına göre bir değeri varsa, her çalışanın da yaptığı işin önem ve özelliklerine, çalışanın aldığı eğitime ve iş tecrübesine göre bir ücretlendirme yapılmalıdır. -Bu meyanda; her kesimin ücretini birbirine yaklaştırma politikası ve de neredeyse çalışanların vasfına bakılmaksızın, aşağıdakine çok yukarıdakine az vermek suretiyle; sözümona eşitlik sağlamaya çalışmak, hiç de adil değildir. -Ha ! Geçinemiyor diye alttakine sosyal yardımlarda bulunursun, bunda bir beis yok. -Ama; bunu ücret adı altında verirsen, çalışan bunu kendine sürekli hak olarak görür ve sürekli haketmediğinin peşine düşerek, beklentiye girer.
-Ücret politikası yanlışlığının daha beter bir biçimde olduğu dönemleri de yaşadık. -İşçi sendikalarının bastırması sonucu vasıfsız işçilerin dahi; müdürlerinden daha fazla maaş aldığı dönemler yaşandı, bu garip ülkede.
-Bununla ilgili olarak, yaşanmış küçük bir örneği anlatmak istiyorum,müsadenizle.
-Siirt’te önde gelen resmi bir kurumunun müdürünün; üstelik yılların mühendisi olarak, teknik sıfatı olan bir yöneticinin yanında müstahdem olarak çalışan işçi sıfatındaki elemanı, sendika farkından ötürü müdüründen fazla maaş alıyormuş. Bu eleman müdürüne kahve getirirken, her defasında, müdürüm! Sen müdürsün, ben ise yanında çalışan eleman, ama; ben senin aldığın maaştan daha fazlasını alıyorum, bu nasıl birşey diyerek; neredeyse hergün alay ediyormuş.
-Böyle bir mantık ve ücret politikası olabilir mi? Bu ülke, bunları da gördü, malesef.
-Eşitlik benzer zümreler ve guruplar arasında gözetilmesi gereken adalet duygusu ve uygulamasıdır. -Ödenecek maaş ve ücretler; işin vasfına ve çalışanın niteliğine göre belirlenmelidir.
-Ayrıca; alım gücü kaybından dolayı yapılması gereken ücret artışları bir lütuf veya ikram gibi verilmemelidir. -Değişen şartlar gereği; hak olanın teslim edilmesi duygusuyla, hareket edilmelidir.
-Yürütülen ücret politikasında, sen şimdi kalkıp; alttakini üsttekiyle eşitliyeceğim dersen, haksızlık etmiş olursun. -Zira; nasıl her malın evsafına göre bir değeri varsa, her çalışanın da yaptığı işin önem ve özelliklerine, çalışanın aldığı eğitime ve iş tecrübesine göre bir ücretlendirme yapılmalıdır. -Bu meyanda; her kesimin ücretini birbirine yaklaştırma politikası ve de neredeyse çalışanların vasfına bakılmaksızın, aşağıdakine çok yukarıdakine az vermek suretiyle; sözümona eşitlik sağlamaya çalışmak, hiç de adil değildir. -Ha ! Geçinemiyor diye alttakine sosyal yardımlarda bulunursun, bunda bir beis yok. -Ama; bunu ücret adı altında verirsen, çalışan bunu kendine sürekli hak olarak görür ve sürekli haketmediğinin peşine düşerek, beklentiye girer.
-Ücret politikası yanlışlığının daha beter bir biçimde olduğu dönemleri de yaşadık. -İşçi sendikalarının bastırması sonucu vasıfsız işçilerin dahi; müdürlerinden daha fazla maaş aldığı dönemler yaşandı, bu garip ülkede.
-Bununla ilgili olarak, yaşanmış küçük bir örneği anlatmak istiyorum,müsadenizle.
-Siirt’te önde gelen resmi bir kurumunun müdürünün; üstelik yılların mühendisi olarak, teknik sıfatı olan bir yöneticinin yanında müstahdem olarak çalışan işçi sıfatındaki elemanı, sendika farkından ötürü müdüründen fazla maaş alıyormuş. Bu eleman müdürüne kahve getirirken, her defasında, müdürüm! Sen müdürsün, ben ise yanında çalışan eleman, ama; ben senin aldığın maaştan daha fazlasını alıyorum, bu nasıl birşey diyerek; neredeyse hergün alay ediyormuş.
-Böyle bir mantık ve ücret politikası olabilir mi? Bu ülke, bunları da gördü, malesef.
-Eşitlik benzer zümreler ve guruplar arasında gözetilmesi gereken adalet duygusu ve uygulamasıdır. -Ödenecek maaş ve ücretler; işin vasfına ve çalışanın niteliğine göre belirlenmelidir.
-Ayrıca; alım gücü kaybından dolayı yapılması gereken ücret artışları bir lütuf veya ikram gibi verilmemelidir. -Değişen şartlar gereği; hak olanın teslim edilmesi duygusuyla, hareket edilmelidir.
