-Üretim, İstihdam ve İhracat ekseninde bir ekonomik model ve modellemeyle(Türk Ekonomi Modeli) maliyetlerle dolayısıyla enflasyonu arttıran faizin düşürülmesine dönük politikalarla, uzunca bir süre sonun da %8 lere kadar düşürülen faiz uygulamalarından sonra, ne oldu da; birden yön değiştirerek, bununla tamamen çelişen yüksek faiz uygulamalarına geçilmek suretiyle %50 ye varan faiz arttırıcı kararlar geldi peş peşe. -Son olarak, ekonomiyi kurtarıcı mahiyette, ekonominin başına getirdiğimiz bürokratlar; ehil kişiler gibi görünseler de; aslında bunlar, batının formatladığı kişiler. -Sözde düzeltici ve düzenleyici ekonomi reçeteleri uyguluyorlar. Ama, nafile; 2022 de olduğu gibi, 2023 de de %70 in üzerinde gerçekleşen yıllık enflasyonla; dünyanın en yüksek enflasyon görülen ülkesi Türkiye. -Bu gidişle 2024 te de durum böyle berbat ve kötü seyredecek. Görünen o ki; aldıkları her önlem ve uygulama işi daha da kötüye getiriyor. -Bozuk ekonomik gidişatın ve çok yüksek seyreden enflayonun düzeleceği tarihi, erteledikçe erteliyorlar. Üstelik, geldikleri zamandan bu güne kadar umut verici herhangi bir emare yok. -Yok sıkılıştırıcı, yok amprik,dantrik vs gibi suya yazılmış soyut ve süslü kavramlarla, birşeyler yapılıyormış gibi gösteriyorlar. Oysa; en ufak bir somut gelişme yok. Bu oyalayıcı ve sonuç getirmeyecek yöntemler; zaman kaybettirmenin ötesinde, kaotik bir kısır döngü ve olumsuz sarmallar oluşturuyorlar. -Durmadan faiz oranlarını arttırmak suretiyle; maliyetleri yükselterek, fiyatları ve enflasyonu daha da fahiş seviyelere çıkartmaktalar. -İnsanlara; yüksek faizle ya da fiyatı artacak mallarla yattığı yerden para kazanmaya sevkeden bu yüksek fahiş politikası yüzünden, kimse işyeri açıp üretime girme gereği duymuyor. -Birçok köylü ve çiftçi; artık, tarımla uğraşmamaya başladı, daha da meşakkatli olan hayvancılıktan çekiliyorlar yavaş yavaş.Gençler için ise; zaten bu işler hiç cazip gelmiyor. Bu olumsuz gidişatın bir sebebi; girdi maliyetlerinin artması ise, diğer sebebi paradan para kazanma gibi kolay yöntemler varken, zahmet ve külfete katlanmama arzusudur. -Üretimin tüketimi karşılama oranı gittikçe düşüyor. Oysa; her yıl daha da artan nüfusumuzun ihtiyaçlarını karşılamak için, daha fazla üretim yapmak zorundayız. Ürettiğimizin tüketimimizi karşılamaması ve açılan makas yüzünden; arz-talep dengesinin bozulması, ekstra fiyat artışlarına sebep oluyor. Yaptığımız fazla ithalat dış ticaret açığımızın her yıl neredeyse 100 milyar dolar seviyesine çıkarıyor. Yanlış para ve ekonomi politikaları yüzünden düşen üretim ,dışardan alıp tüketme alışkanlığına sevk etti, insanlarımızı.Üreticiden fazla tüccar, aracı ve rantiyeci olarak devreye girmiş durumda. Herkes üzerine koyunca da; fiyatlar şiştikçe, daha da şişiyor. -Üstelik 250 milyar dolar seviyesinin üzerine çıkardığımız ihracat, ithalat patlaması yüzünden, artık bir anlamda ifade etmiyor. Kaldı ki, ihracatımızın büyük bir kısmını; batılı şirketlerin ucuz işçilikten dolayı Türkiyede kurdurduğu otomotiv, kimya ve beyaz eşya vs gibi kalemlerle, tekstil gibi emek yoğun işlerden ve kalemler oluşturuyor. -Küresel şirketler ve genellikle Batı markaları ve sermayesi bu şekildeki üretim politikalarıyla, bizi arka bahçeleri gibi kullanıyorlar.Bu batınının kendine daha ucuza ürettirme politikasının bir ürünü. Ülkemizde onlar adına yapılan üretimi, kendimize direkt sayamayız.
Velhasıl ihracatımızın en az yarısı bizim tasaruffumuzda değil ve bunu biz dizayn etmedik. İşin içine bu son anlattıklarım girince; yıllık ihracatımız 250 milyar doları geçti, ama buna rağmen 100 milyar dolara yakın açık, döviz ihtiyacımızı arttırıp paramızın değerinin düşmesine sebep olmaktadır
-Ekonominin başına getirilenler, batılı ve batıcı kafalardan ziyade, milli ve yerli saiklerle yetişmiş insanlarımızdan tercih edilse; emin olun, Türkiye gibi, doğal ve beşeri varlık ve imkanları fazla olan bir ülkede, ekonomi böyle kötü olmaz.
