Avrupa’nın kalkınmış ülkelerinde devletin oldukça küçüldüğünü ve onun yapması gereken hizmetlerin çeşitli adlar altında faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları tarafından yerine getirildiğini görüyoruz.
Örneğin, birçok ülkede din hizmetleri, birer sivil toplum kuruluşu olan vakıflar tarafından yerine getirilmektedir.
Daha birçok hizmet bu amaçla kurulmuş dernek ve vakıflar tarafından gerçekleştirilmektedir.
2000 yılının başlarından itibaren yapılan düzenlemelerle ülkemizde de sivil toplum kuruluşlarının önü açıldı.
Öncelikle kuruluş işlemleri izne tabi olmaktan çıkarıldı ve işlem takibi Emniyet Müdürlüğünden alındı, valilikler bünyesinde kurulan müdürlüklere verildi. İç denetim esası getirildi.
Bütün bu düzenlemeler arzu edilen sonucu getirmedi. Son 20 yılda sivil toplum kuruluşları nicelik olarak arttı, ancak aynı gelişmeyi nitelikte göremiyoruz.
Siirt’te 220 civarında dernek faaliyeti gösteriyor. Bunlara vakıf, sendika, siyasi parti ve mesleki kuruluşları da eklediğimizde bu sayı 400’ü aşıyor.
Bunların büyük bir bölümü göstermelik; tabela derneği ya da etliye sütlüye karışmayan mesleki kuruluşlar.
Şöyle bir hafızamızı zorlayalım; son yıllarda, ister tek başına isterse toplu olarak, bu sivil toplum kuruluşları memleketin bir sorununa ilişkin olarak açıklama veya demokratik eylem yaptılar mı? Bilen beri gelsin.
Bunlar ancak Gazze gibi ya da Kur’an-ı Kerim yakma ve benzeri olaylarda ortaya çıkar, açıklama ve eylemler gerçekleştirirler.
Oysa aynı hassasiyeti ilimizde yaşanan sorunların, örneğin havalimanı, Kurtalan yolu ve her geçen gün artan işsizlik sorununun çözümü konusunda göstermeleri beklenir.
